Nihayet 9 aylık yolun sonuna geldik.Çok zorlu bir hamilelik dönemi geçirmedim.Çok şükür düşük endişelerim,bebek gelişim geriliği gibi sorunlarla karşılaşmadım.Rabbim herkese hayırlı,kolay doğumlar nasip etsin inşallah.
Şimdi artık oğluma kavuşmak için saatleri sayıyorum.Yarın sabah 7'de hastaneye gidiyoruz ve son kontrollerimizin ardından oğluma kavuşucam.O kadar çok heyecanlıyım ki, içim içime sığmıyor.Son bir hafta gece uykum hiç yoktu bu gece sabaha kadar uyuyabileceğimi hiç sanmıyorum.
İçimde bebeğimin olduğunu öğrendiğim o akşam geliyor aklıma,boğazım düğümleniyor,gözlerim doluyor birden.Bir an evvel test yapmak için işten eve geldiğimi, elimde bir test çubuğu,yüzümde kocaman bir gülümseme,yanaklarımdan süzülen yaşlar geliyor şuan ilk aklıma.Sonucun pozitif çıktığını öğrenince babanın gelmesini bekleyemeden ona yolda bu haberi verdiğim anımsıyorum birden.Zaman geçmiyor,babanın her akşam geldiği yol uzuyor sanki.Bir an evvel ona kavuşmak,sarılmak bu mutluluğu birlikte yaşamak istiyorum.Baban için de hiç çabuk geçmemiş bebeğim.O da bana sarılmak için dakikaları saymış.
Varlığının başlangıcından itibaren, bu blogta paylaşıyorum hissettiklerimi...Zaman gelince bunları oku seni nasıl sabırsızlıkla beklediğimizi,seni daha en başından kabullenip sevdiğimizi bil diye.9 ay boyunca aynı vücudu palaştık seninle.Sana söz veriyorum oğlum,bir ömrü seninle paylaşıp,herzaman yanında olacağıma.
Seni çok seven ve sabırsızlıkla bekleyen annen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder